Kostium ceremonialny: Wielbłąd

W wielu lokalnych społecznościach zachowały się zwyczaje, które z perspektywy dużego miasta i dominującego modelu kultury są kompletnie nieistotne lub swego czasu zostały usunięte z kulturowego repertuaru. Na gruncie lokalnej społeczności zmieniły one swoją funkcję z magicznych i społecznych na tożsamościowe i zabawowe.  Mimo to wciąż jednak tłumaczy się je w kontekście etnograficzno-historycznym – czyli próby rozumienia świata w kategoriach obcego, zabiegów magicznych, społecznych kontaktów i dualizmu światów. Korowód karnawałowy w Radomyślu nad Sanem w zapusty jest jednym z takich obrzędów. Przywrócony został po latach przerwy przez grupę młodych ludzi (twórcy stroju), którzy informację o nim pozyskali od najstarzej mieszkanki Radomyśla – pani Gizeli Krajewskiej. Sami stali się inspiracją dla lokalnych władz i ośrodka kultury.

Wielbłąd jako konkretne przebranie jest lokalny. Jest realizacją pomysłu kilku osób z niewielkiej miejscowości – Radomyśl nad Sanem. Wykonany na potrzeby lokalnego zwyczaju – Parady przebierańców – musiał być funkcjonalny, tzn. zakrywać w pełni uczestników. Jednym z elementów scenariusza parady jest odgadywanie prawdziwych tożsamości przez miejscowego proboszcza. Natomiast jako karnawałowe przebranie wpisuje się w szerszy kontekst europejskiego karnawału i jego lokalnych tradycji. Swoją formą nawiązuje do ponadlokalnych problemów. Wszakże egzotykę zwierzęcia, jego arabskiego pasterza i czarnego jeźdźca można odczytać jako lokalną refleksję nad migracjami.  

W 2014 roku ekipa muzeum realizowała projekt „Carnival, King of Europe”. W ramach badań terenowych odwiedzała różne miejsca, gdzie wciąż żywa jest tradycja karnawału. Jednym z nich był Radomyśl nad Sanem. Strój wielbłąda wyróżniał się na tle pozostałych inwencją twórców. Nie został przygotowany na bazie kupionego stroju czy maski, ale w całości zaprojektowany. Wielbłąd jest częścią zespołu postaci, w który wchodzą jeszcze „murzyn” i „arab”. 

Podstawowym wymiarem łączącym wielbłąda z szeroko rozumianym pojęciem odpadu w tym przypadku jest pochodzenie materiałów: stare koce, resztki drewnianej kantówki i innych tkanin.